Ήταν όλα τόσο όμορφα, δεν την χώραγε ο νους του τόση ομορφιά, γύρισε το κεφάλι του προς το νότο και αντίκρισε ένα τεράστιο καταραχτή με μπλε νερά, στην όχθη του αχνοφαίνοταν μια άσπρη μορφή σχεδόν μαγική αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν, άρχισε να πηγαίνει προς το μέρος του, δεν χόρταινε την λάμψη που εξέπεμπε αυτή η μορφή, ακολουθούσε το φως σχεδόν εκστασιασμένος διάνυσε μια απόσταση 2 χιλιομέτρων με τα ματιά θολά από την λάμψη και χωρίς καμία κούραση ώσπου η μορφή πλέον έπαιρνε σχήμα. Δυο μεγαλόπρεπα λεύκα φτερά με πιτσίλες ροζ ορθάνοιχτα ξεπρόβαλαν από την πλάτη ενός τεράστιου λευκού αλόγου με μάτια στο χρώμα της θάλασσας όταν καταπίνει τον ήλιο.
Ήταν το άλογο που έβλεπε κάθε βράδυ στα όνειρα του, κρύφτηκε πίσω από ένα δέντρο για να το χαζέψει, ναι αυτό ήταν, από κόντα ήταν ακόμα πιο όμορφο. Το άλογο έπινε νερό στην όχθη του καταραχτή, ώσπου γύρισε το κεφάλι του προς την μεριά του δέντρου που ήταν κρυμμένος ο βασιλιάς και άρχιζε να οσμίζεται με μανία, ο βασιλιάς φοβήθηκε και έκανε ένα βήμα πίσω με αποτέλεσμα να σκοντάψει σ ένα μικρό σκατζόχοιρο που έτυχε να περνάει εκείνη την ώρα, και ο βασιλιάς έπεσε φαρδύς πλατύς κάτω ευτυχώς όχι πάνω στον πράσινο σκατζόχοιρο που άρχισε να τρέχει πάρα πολύ γρήγορα από τον φόβο μην τσαλαπατηθεί.
-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ; ακούστηκε μια δυνατή φωνή, ο βασιλιάς έψαχνε να βρει από ποιόν ακούστηκε η φωνή πριν απάντησει, άλλα δεν έβλεπε άλλη ανθρώπινη μορφή... -ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; και τότε το άλογο προχώρησε προς το μέρος του βασιλιά για να αναγνωρίσει την μορφή και μόλις πήγε πόλυ κοντά πετάρισε τα μάτια του και έσκυψε με ευλάβεια το κεφάλι. Ο βασιλιάς τα χάσε σηκώθηκε όρθιος κοίταξε το τεράστιο κεφάλι που πλέον βρισκόταν στα πόδια του και με ένα κόμπο στο λαιμό είπε -Εσύ μίλησες; - ΧΑΧΑΧΑ, ΝΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ ΕΓΩ...- Mα πως, ξέρεις; ποιος είμαι; -ΟΧΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΜΥΡΙΖΕ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ...ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; - Ναι έτσι είναι δεν είμαι από δω, έρχομαι από πολύ μακριά...φαντάζομαι δεν ξέρω, πάντως εμένα έτσι μου φάνηκε.....
Το άλογο γέλασε ακόμα πιο δυνάτα -ΕΙΣΑΙ ΑΣΤΕΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ ΜΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ.....
- Αδαμάντιο, το άλογο γύρισε το κεφάλι του απο την άλλη στο όνομα του βασιλιά και άρχισε να παραμίλα λέγοντας συνεχεία - ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ, ΕΠΡΕΠΕ.... έγειρε πάλι το κεφάλι στα πόδια του βασιλιά και είπε -ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΔΑΜΑΝΤΙΕ ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΟΧΩΡΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ..........ο βασιλιάς κοίταξε το άλογο απορημένος άλλα πριν εκθέσει την απορία του κοιτάξε γύρω του και σκέφτηκε (ναι όλα είναι πιθανά)... - καλώς σας βρήκα λοιπόν,οφειλώ να ομολογήσω ότι έχετε μια πανέμορφη χώρα. -ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.... - Που θα με πας; -ΟΠΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ Σ'ΕΝΑΝ ΒΑΣΙΛΙΑ, ΜΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ.... -ΕΛΑ ΑΝΕΒΑ ΣΤΗΝ ΠΛΆΤΗ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΑΚΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ...ΑΛΛΑ Μ ΆΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΔΏ Ο ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΑΧΤΗ ΚΑΙ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΝ ΔΕΝΤΡΩΝ... ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕ ΞΕΔΙΨΑΕΙ - Mα και το τοπίο είναι μαγευτικό αναφώνησε ο βασιλιάς... -ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ. O βασιλιάς ανέβηκε στην πλάτη του αλόγου αμίλητος, αυτό το άλογο ήταν τυφλό και θα ταξίδευαν μαζί στον αέρα μα για έναν περίεργο λόγο το εμπιστευόταν απόλυτα. Μόλις κάθισε αναπαυτικά πάνω στην πλάτη του αλόγου εκείνο άνοιξε τα πανέμορφα φτερά και ανέβηκαν στον ουρανό σε μια στιγμή και έτσι ξεκίνησαν το ταξίδι για το κάστρο....
-ΧΑΧΑΧΑΧΑΧ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ; ακούστηκε μια δυνατή φωνή, ο βασιλιάς έψαχνε να βρει από ποιόν ακούστηκε η φωνή πριν απάντησει, άλλα δεν έβλεπε άλλη ανθρώπινη μορφή... -ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ; και τότε το άλογο προχώρησε προς το μέρος του βασιλιά για να αναγνωρίσει την μορφή και μόλις πήγε πόλυ κοντά πετάρισε τα μάτια του και έσκυψε με ευλάβεια το κεφάλι. Ο βασιλιάς τα χάσε σηκώθηκε όρθιος κοίταξε το τεράστιο κεφάλι που πλέον βρισκόταν στα πόδια του και με ένα κόμπο στο λαιμό είπε -Εσύ μίλησες; - ΧΑΧΑΧΑ, ΝΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ ΕΓΩ...- Mα πως, ξέρεις; ποιος είμαι; -ΟΧΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΜΥΡΙΖΕ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ...ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ; - Ναι έτσι είναι δεν είμαι από δω, έρχομαι από πολύ μακριά...φαντάζομαι δεν ξέρω, πάντως εμένα έτσι μου φάνηκε.....
Το άλογο γέλασε ακόμα πιο δυνάτα -ΕΙΣΑΙ ΑΣΤΕΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ ΜΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ.....
- Αδαμάντιο, το άλογο γύρισε το κεφάλι του απο την άλλη στο όνομα του βασιλιά και άρχισε να παραμίλα λέγοντας συνεχεία - ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ, ΕΠΡΕΠΕ.... έγειρε πάλι το κεφάλι στα πόδια του βασιλιά και είπε -ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΔΑΜΑΝΤΙΕ ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΟΧΩΡΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ..........ο βασιλιάς κοίταξε το άλογο απορημένος άλλα πριν εκθέσει την απορία του κοιτάξε γύρω του και σκέφτηκε (ναι όλα είναι πιθανά)... - καλώς σας βρήκα λοιπόν,οφειλώ να ομολογήσω ότι έχετε μια πανέμορφη χώρα. -ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ ΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΑΞΙΔΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.... - Που θα με πας; -ΟΠΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ Σ'ΕΝΑΝ ΒΑΣΙΛΙΑ, ΜΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΑΡΧΟΝΤΑ ΜΟΥ.... -ΕΛΑ ΑΝΕΒΑ ΣΤΗΝ ΠΛΆΤΗ ΜΟΥ ΘΑ ΠΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΑΚΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ...ΑΛΛΑ Μ ΆΡΕΣΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΔΏ Ο ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΑΧΤΗ ΚΑΙ Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΝ ΔΕΝΤΡΩΝ... ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΜΕ ΞΕΔΙΨΑΕΙ - Mα και το τοπίο είναι μαγευτικό αναφώνησε ο βασιλιάς... -ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ. O βασιλιάς ανέβηκε στην πλάτη του αλόγου αμίλητος, αυτό το άλογο ήταν τυφλό και θα ταξίδευαν μαζί στον αέρα μα για έναν περίεργο λόγο το εμπιστευόταν απόλυτα. Μόλις κάθισε αναπαυτικά πάνω στην πλάτη του αλόγου εκείνο άνοιξε τα πανέμορφα φτερά και ανέβηκαν στον ουρανό σε μια στιγμή και έτσι ξεκίνησαν το ταξίδι για το κάστρο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου