...Μαγεμένη πλάση... (η συνέχεια)...

      Τα πάντα γύρω του ήταν πολύχρωμα ακόμα και τα δέντρα δεν είχαν καφέ κόρμο ήταν από πάνω μέχρι κάτω πράσινα και οι καρποί τους έπαιρναν κάθε λογής χρώμα και σχήμα...Ετρίψε τα μάτια του ξανά και ξανά,  τσίμπησε τον εαυτό με δύναμη για να βγέι απο το όνειρο, το μονο που καταφέρε ήταν να βγάλει μια κραυγή απο τον πόνο και τα εντόμα που χοροπηδούσαν γύρω του να εξαφανιστούν... 

       Προσπάθησε να σηκώθει απο το έδαφος αλλά οι δυνάμεις του ήταν πολύ λίγες και ακόμα τον παίδευε ο πονοκέφαλος, καθε φορά που σήκωνε το κεφάλι του ερχόταν λιποθυμία, αλλά έπρεπε να σηκώθει να δει τι συμβαίνει που είναι; Κοιμάται; είναι σε άλλη χώρα; εχεί παραισθήσεις; και τότε πρόσεξε τον ουράνο είχε πάρει το χρώμα της πορφύρας και αχνοφαινόταν ενα μώβ ολόγιωμο φεγγάρι έμεινε να το κοιτά μαγνητισμένος..σίγουρα δεν ήταν κοντά στο δικό του Βασίλειο ούτε και σε κάποια χώρα γνωστή του, που να είχε ακούσει πως το φεγγαρί να γίνεται μώβ.. '' τοτε είναι όνειρο" σκέφτηκε "μα πως αφού ένιωσα πόνο " "Αχ μητέρα Γη βοηθησέ με να βρω το δρόμο μου" πριν προλάβει να τελειώσει τα λόγια του ενας καρπός έπεσε δίπλα στο κέφαλι του...

         Ο καρπός έμοιαζε με μήλο αλλά δεν είχε καποιό κοτσάνι, το χρώμα του ήταν σχέδον διάφανο και στο φώς του φεγγαριού ιρίδιζε μαγικά.... καθώς χάζευε το καρπό συνειδητοποιήσε ότι πείνουσε απίστευτα και η θέα αυτού του πανεμόρφου καρπού του μεγένθυνε την πείνα...χωρίς πολύ σκέψη σκούπισε στα ρούχα του το παραξένο φρούτο και αρχίσε με μάνια να το τρώει...το φάγε ολόκληρο σε χρόνο ρεκόρ το περιέργο ήταν οτι δεν συνάντησε ουτέ κουκούτσι...θα λέγε κανεις οτι εξαφανίστηκε μέσα στο στόμα του...
       Η γεύση του δεν περιγραφόταν με λόγια, κάθε δαγκωματιά άλλη υφή, διαφορετικοί χυμοί και αλλοκότα αρώματα, ένιωσε τοσό ομορφά, ένιωσε ....χαρούμενος, δυνάτος, γιατι όχι τώρα, μπορούσε να σηκώθει...
       Σηκώθηκε από το χώμα με μια κίνηση, γέλασε γιατί το χώμα ήταν και αυτο κόκκινο σαν τον ουρανό, δεν ζαλίζοταν πιά, απλά χαμογελουσέ, κοιτάξε γύρω του, του κόπηκε η ανάσα ανοιγόκλεισε τα μάτια του..μια απέραντη έκταση με χρώματα, ζωα, φυτα, λουλούδια, όλα χρωματιστά, δεν ήταν μόνο τα δέντρα και τα έντομα ήταν όλα σαν ένα τεράστιο ουράνιο τόξο.....


Συνεχίζεται (σύντομα)