'Ήταν πολλές νύχτες που ο Βασιλιάς βασανιζόταν από εφιάλτες και μαύρα όνειρα. Ξυπνούσε κάθιδρος και με μάτια κλαμένα και με την καρδία του να είναι έτοιμη να βγει από το στήθος του….
Είχε γίνει από πολύ μικρός Βασιλιάς μιας και ο πατέρας του έπασχε από μια παράξενη ασθένεια του μυαλού και η μητέρα του είχε πεθάνει στην γεννά της μικρής αδερφής του. Από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντα του έβλεπε συνεχώς το ίδιο όνειρο…. Μια μαύρη σιλουέτα να προσπαθεί να αρπάξει εκείνον και ένα άσπρο πανέμορφο άλογο αναρωτιόταν αν αυτός ο εφιάλτης ήταν υπεύθυνος για την αρρώστια του πατέρα του ‘’Ίσως να είναι κάποια κατάρα ‘’ Σκέφτηκε. ‘’ Αν είναι έτσι δεν πρέπει να κοιμηθώ ξανά’’. Και έτσι ο Βασιλιάς Αδαμάντιος πήρε την απόφαση του και μόλις ξημέρωσε διέταξε να αφαιρέσουν το κρεβάτι από το δωμάτιο του και φώναξε τους γιατρούς και τους ζήτησε να του δίνουν ροφήματα που θα τον κρατούν ξύπνιο όταν νιώθει κουρασμένος και αδύναμος.
Πέρασαν μήνες και ο Βασιλιάς κατέφερε και δεν κοιμήθηκε ούτε στάλα έδειχνε παράξενα ήρεμος αλλά ταυτόχρονα και απίστευτα νευρικός οι υπήκοοι του δεν μπορούσαν να εξηγήσουν την αλλόκοτη γι αυτούς συμπεριφορά καθότι ο Βασιλιάς τούς επειδή ζούσε την μέρα αλλά και την νύχτα είχε μάθει να ζωγραφίζει και να μελετά τα άστρα στον ουρανό και μετά τα μεσάνυχτα να βγαίνει με το άλογο του για περίπατο στο δασός και γύριζε πάντα το ξημέρωμα. Δεν άργησαν λοιπόν οι φήμες από το λαό που κατηγορούσαν τον Βασιλιά ότι ασχολιόταν με μαγεία και με σκοτεινές δυνάμεις…
Μια από εκείνες τις νύχτες που προτιμούσε να πηγαίνει βόλτα στο δάσος με το άλογο του, γύρισε πίσω πολύ νωρίτερα, το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει η αϋπνία τόσων μηνών άρχισε να τον καταβάλει έντονα και εκείνο το βραδύ ήταν αδύνατο να τον ηρεμήσει η βόλτα στο δάσος, ο πονοκέφαλος σχεδόν του διέλυε τον εγκέφαλο άρχισε να βλέπει όνειρα ξύπνιος μέσα στο δάσος…. του φάνηκε πως είδε εκείνο το πανέμορφο άλογο και εκείνη ακριβώς την στιγμή ξεκίνησε και ο δυνατός αυτός πόνος που τον έκανε να τραβήξει το κεφάλι του λες και αν το ξερίζωνε από το λαιμό του ο ίδιος εκείνη την στιγμή θα σταματούσε και τον πόνο… έτσι και γύρισε πίσω πολύ πιο γρήγορα εκείνο το βράδυ, δεν ήξερε τι να κάνει πόναγε τόσο πολύ …μια φωνή του έλεγε μέσα του ότι έπρεπε να κοιμηθεί για να ηρεμήσει αλλά εκείνος πολεμούσε την φωνή πίνοντας ένα από εκείνα τα ροφήματα που τον κρατούσαν ξύπνιο ….ματαία…. ο ύπνος είχε σκοπό να νικήσει αυτή την φορά.
Στην προσπάθεια του να ξεχάσει τον πόνο άνοιξε να διαβάσει ένα από τα βιβλία που βρισκόταν στο γραφείο δεν κάθισε έτσι ώστε ο ύπνος να μην τον ξεγελάσει ….αλλά ο Βασιλιάς δεν κατάφερε να νικήσει. Όρθιος με το βιβλίο στα χέρια και τα βλέφαρα του να βαραίνουν ολοένα με αποτέλεσμα να πέσει το βιβλίο από τα χέρια του και ο Βασιλιάς να αποκοιμηθεί όρθιος μπροστά στο παράθυρο της καμάρας του.
Έπεφτε και ξαναέπεφτε αποκάτω του ήταν ένα τεράστιο κενό που φαινόταν να τον ρουφάει δεν φαινόταν φώς αλλά μια παράξενη δίνη που έπαιρνε όλα τα χρώματα που μπορούσε κανείς να φανταστεί… πολεμούσε ώστε το σώμα του να μην καταλήξει σε αυτήν και κατάφερνε να μένει σταθερός σε ένα σημείο αλλά είχε αρχίσει να κουράζεται με αποτέλεσμα η δίνη όταν πήρε ένα χρώμα χρυσαφί να καταβροχθίσει το σώμα του νεαρού Βασιλιά και με έναν βαρύγδουπο ήχο βρέθηκε ανάσκελα σε κάτι ασυνήθιστα σκληρό όπου γύρω του πετούσαν μικρά πολύχρωμα έντομα ….. Συνεχίζεται……
